เสี่ยวเฉินหันไปมองตามต้นเสียง ก็เห็นกล่องเหล็กสีเงินเทา รูปทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าลอยอยู่ตรงหน้า
“เทพเซียน… หรือปีศาจกันแน่?”
“ข้าคือผู้ช่วยอัจฉริยะของระบบเต๋าสวรรค์ มีหน้าที่คอยช่วยเหลือผู้ฝึกหัด ที่นี่คือพื้นที่ส่วนตัวที่สร้างขึ้นโดยระบบ เจ้าสามารถจัดการและปรับแต่งได้ตามต้องการ”
กล่องเหล็กที่เรียกตัวเองว่าเป็นผู้ช่วยอัจฉริยะตอบกลับด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์
จากนั้นเสียงเย็นเยียบก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“ห้ามถ่ายหนักถ่ายเบาในพื้นที่ส่วนตัวของระบบเต๋า โปรดสำรวมพฤติกรรม! เตือนครั้งแรกให้ผู้ฝึกหัดเสี่ยวเฉินทราบ!”
เสี่ยวเฉินก้มมองเสื้อผ้าขาดๆ มอมแมมของตัวเองก็รู้สึกอายสุดขีด บีบจมูกตัวเองแล้วฝืนยิ้มออกมาแบบที่ดูน่าเศร้ายิ่งกว่าร้องไห้
“ท่านผู้ช่วยอัจฉริยะ… ขอเสื้อผ้าสะอาดๆ ให้ข้าหน่อยได้ไหม?”
“ไม่อยู่ในขอบเขตบริการ โปรดสำรวมพฤติกรรม! เตือนครั้งที่สอง กำลังเริ่มกระบวนการทำความสะอาดบังคับ พร้อมขับออกจากพื้นที่ระบบเต๋า”
ยังไม่ทันได้ตั้งตัว น้ำเย็นจัดก็เทลงมาจากด้านบน ราดใส่หัวเสี่ยวเฉินจนเปียกโชกทั้งตัว
ลมหนาวก็พัดกรรโชกมาอย่างแรงจนตัวสั่น น้ำและคราบสกปรกหายไปหมดในพริบตา เสื้อผ้าแห้งสนิทไม่มีที่ติ
เสี่ยวเฉินยืนอึ้ง สมองว่างเปล่า นี่หรือ… วิธีต้อนรับแขกของเทพเซียน?
ทันใดนั้นแสงสีขาวก็วาบขึ้น ก่อนที่เสี่ยวเฉินจะถูกส่งกลับมาที่ส้วมเหม็นๆ ด้วยสีหน้างงงวย
เสี่ยวเฉินรีบวิ่งกลับบ้านเก่าทรุดโทรมของตัวเอง นอนแผ่ลงบนเตียงไม้เก่าๆ ใจยังว้าวุ่น ตบหน้าตัวเองสองที
นี่ข้าบ้าไปแล้วรึเปล่า?
“เทพเซียน… อมตะ…” เสี่ยวเฉินพึมพำเบาๆ แต่ไม่มีใครตอบกลับมาในห้องโล่งๆ
“หรือว่าข้าฝันไป?” เสี่ยวเฉินพึมพำพลางมองเสื้อผ้าสะอาดบนตัว แล้วลองจับหน้าตัวเองที่ยังอุ่นแดงอยู่ ก็ยิ่งมั่นใจว่านี่ไม่ใช่ความฝัน
เสี่ยวเฉินค่อยๆ ทบทวนเรื่องบ้าๆ เมื่อครู่ แล้วก็นึกขึ้นได้ว่า กล่องเรืองแสงนั่นเรียกตัวเองว่า ผู้ช่วยอัจฉริยะ 9527
“ผู้ช่วย…อัจฉริยะ?” เสี่ยวเฉินลองเอ่ยเรียกดู
“ผู้ช่วยอัจฉริยะหมายเลข 9527 พร้อมให้บริการแก่ผู้ฝึกหัด”
แสงสีขาววาบขึ้น ก่อนจะมีกล่องโลหะสีเงินเทาหนาสองนิ้ว ขนาดใหญ่กว่าแท่นฝนหมึกเล็กน้อย ลอยอยู่ตรงหน้าเสี่ยวเฉิน
“จริงเหรอเนี่ย!” เสี่ยวเฉินอ้าปากค้างจนแทบยัดไข่เป็ดเข้าไปได้ทั้งฟอง
“ท่าน…ท่านผู้ช่วยอัจฉริยะ ข้าควรทำอะไรต่อดี?” เสี่ยวเฉินถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น มือไม้สั่นไปหมดราวกับพบเจอของวิเศษจากสวรรค์
“โปรดดำเนินการภารกิจที่ระบบมอบหมาย นี่คือคำสั่งภารกิจ โปรดตรวจสอบ”
จากนั้นม่านแสงสีฟ้าขนาดประมาณสองฉื่อก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเสี่ยวเฉิน
“ภารกิจ? ข้าอ่านไม่ออก…” เสี่ยวเฉินมองตัวอักษรจีนแน่นขนัดบนหน้าจอแสงด้วยสีหน้างุนงง
กล่องโลหะส่งเสียงหึ่งๆ ก่อนที่ผิวของมันจะเปล่งแสงสีม่วงออกมา
“กำลังค้นหาภาษาและอักษรที่ตรงกัน… เริ่มกระบวนการถ่ายโอนข้อมูล”
ทันใดนั้น กล่องสีเงินก็ปล่อยแสงสีม่วงเข้าครอบคลุมตัวเสี่ยวเฉิน
เสี่ยวเฉินรู้สึกได้ว่าหัวตัวเองบวมเป่งจนแทบจะระเบิด ข้อมูลมากมายไหลทะลักเข้ามาไม่หยุด
“พอเถิด ท่านเซียน! หยุดก่อน! ข้าปวดหัวจนจะตายอยู่แล้ว!” เสี่ยวเฉินร้องลั่นด้วยความทรมาน
“การถ่ายโอนภาษาและอักษรเสร็จสิ้น”
เสียงเย็นเฉียบของเครื่องจักรดังขึ้นในหัวอีกครั้ง
เสี่ยวเฉินลูบหัวตัวเองที่ยังเจ็บตุบๆ ก่อนจะรู้สึกว่ามีความรู้ใหม่แปลกๆ ผุดขึ้นมาเต็มไปหมด ตัวอักษรบนม่านแสงด้านหน้าก็กลับกลายเป็นสิ่งที่อ่านออกทั้งหมด
ด้านบนสุดของม่านแสงเขียนไว้ว่า
“คู่มือผู้ฝึกหัดระบบเต๋าสวรรค์” ด้วยตัวอักษรสีทองขนาดใหญ่
ข้างล่างมีสี่หน้าต่างหลักคือ:
- ระบบภารกิจเต๋าสวรรค์
- ระบบรางวัลเต๋าสวรรค์
- ระบบแลกเปลี่ยนเต๋าสวรรค์
- ระบบผู้ช่วยเต๋าสวรรค์
มุมบนซ้ายสุดมีตัวอักษรห้าตัวเขียนไว้ว่า “เสี่ยวเฉิน ผู้ฝึกหัด”
และข้างล่างภาพอวตารเลอะเทอะของเขาก็มีคำว่า “คะแนนเต๋า -2” แสดงอยู่
เสี่ยวเฉินขมวดคิ้วหันไปถามผู้ช่วยอัจฉริยะ 9527 ด้วยความสงสัย
“คะแนนเต๋าติดลบสองนี่มันหมายความว่าไงกัน?”
ผู้ช่วยอัจฉริยะ 9527 ตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า
“ทำความสะอาดรูปลักษณ์ในพื้นที่เสียหนึ่งคะแนน ถ่ายโอนภาษาและอักษรที่ไม่เกี่ยวข้องกับภารกิจเสียอีกหนึ่งคะแนน เนื่องจากผู้ฝึกหัดไม่มีคะแนนเต๋า ระบบจึงสำรองจ่ายให้เป็นจำนวนสองคะแนน”
เสี่ยวเฉินลูบหัวตัวเอง พลางกลอกตาแล้วถามว่า
“งั้น…ข้าขอถอนตัวได้ไหม?”
ผู้ช่วยอัจฉริยะ 9527 ตอบเสียงเรียบเย็นชา
“ไม่มีบริการดังกล่าว”
เสี่ยวเฉินถอนหายใจยาวอย่างหมดหนทาง ก่อนถามต่อ
“แล้วความสามารถของข้าคืออะไรล่ะ?”
“ผู้ฝึกหัดเสี่ยวเฉินได้ลงนามในสัญญาระบบเต๋า และสุ่มรับความสามารถจากระบบ: ร่างอมตะเก้าหมุนเวียน“
เสี่ยวเฉินเหลือบตามองไปที่คู่มือผู้ฝึกหัด ก็เห็นตัวอักษรสีทองสี่ตัวเปล่งประกายเขียนว่า “ฟื้นคืนชีพไม่สิ้นสุด”
เขาขมวดคิ้วถามอย่างสงสัย
“แต่ในคู่มือมันเขียนว่าผู้ฝึกหัดจะมีความสามารถฟื้นคืนชีพไม่สิ้นสุดไม่ใช่เหรอ?”
ผู้ช่วยอัจฉริยะ 9527 ตอบทันที
“เนื่องจากผู้ฝึกหัดไม่ได้เลือกความสามารถด้วยตนเอง ระบบจึงสุ่มให้ความสามารถ: ร่างอมตะเก้าหมุนเวียน“
“บ้าชะมัด! แล้วข้าขอเลือกใหม่ได้ไหม?”
เสี่ยวเฉินถึงกับน้ำตาแทบไหล มองกล่องโลหะตรงหน้าอย่างอ้อนวอนสุดชีวิต
ผู้ช่วยอัจฉริยะ 9527 ตอบเสียงเรียบเหมือนเดิม
“ไม่มีบริการดังกล่าว ผู้ฝึกหัดไม่สามารถเลือกใหม่ได้”
เสี่ยวเฉินถึงกับห่อเหี่ยว รู้สึกแน่นหน้าอกจนแทบหายใจไม่ออก
“แล้วข้าต้องฝึกเจ้าร่างอมตะเก้าหมุนเวียนนี่อย่างไร?” เสี่ยวเฉินถาม พลางมองผู้ช่วยอัจฉริยะด้วยสีหน้าหมดหวัง
“กำลังสแกนร่างกายผู้ฝึกหัด… เริ่มถ่ายโอนเคล็ดวิชา”
แสงสีฟ้าและสีม่วงส่องวาบกวาดผ่านร่างเสี่ยวเฉินไปมา
ไม่นาน เสี่ยวเฉินก็สัมผัสได้ว่ามีวิชาใหม่ผุดขึ้นมาในหัวชื่อว่า
‘เคล็ดวิชาเก้าหมุนเวียนอมตะ’
ระดับฝึกฝน: ศูนย์
วิธีฝึกนั้น… เรียกได้ว่าโคตรจะทรมาน ยิ่งเจ็บหนัก ทรมานมาก ตายบ่อยแค่ไหน พลังฟื้นตัวก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นตามนั้น
เสี่ยวเฉินถึงกับถ่มน้ำลายแล้วสบถในใจ
ใครมันโรคจิตคิดเคล็ดวิชาแบบนี้ขึ้นมาวะเนี่ย!
ด้วยความช่วยเหลือจากผู้ช่วยอัจฉริยะ เสี่ยวเฉินเริ่มเดินเคล็ดวิชา แล้วพลังงานก็หล่อหลอมร่างแยกขึ้นมาหนึ่งร่าง ราวกับเงาที่ตามติดตัวเขาอยู่ตลอดเวลา
บางทีเพราะวันนี้เจอเรื่องประหลาดมากเกินไป เสี่ยวเฉินเลยเริ่มชาเฉย ไม่รู้สึกตื่นเต้นอะไรกับร่างแยกตรงหน้า
เสี่ยวเฉินหันไปมองผู้ช่วยอัจฉริยะก่อนจะพูดว่า
“ผู้ช่วยอัจฉริยะ 9527… ชื่อนี้มันยาวไปนะ ข้าตั้งชื่อใหม่ให้เจ้าดีกว่า”
เสียงกลไกของผู้ช่วยอัจฉริยะตอบกลับมาอย่างเป็นระบบ
“โปรดตั้งชื่อใหม่ให้ผู้ช่วยอัจฉริยะ”
เสี่ยวเฉินเหลือบตามองกล่องเหล็กที่ดูเหมือนก้อนอิฐก้อนหนึ่ง แล้วพูดแบบขำๆ ว่า
“งั้นเรียกว่า บานจ้วน (ก้อนอิฐ) แล้วกัน!”
ทันใดนั้น ตัวกล่องเหล็กก็เปล่งแสงกระพริบวิบวับ พร้อมเสียงหึ่งๆ ต่อเนื่อง แต่กลับไม่มีปฏิกิริยาตอบรับใดๆ
เสี่ยวเฉินหัวเราะพลางแหย่ต่อ
“บานจ้วน! ระบบเต๋าสวรรค์นี่ดูเจ๋งขนาดนี้ แจกทองแจกดอกไม้ให้ข้าหน่อยสิ!”
แต่ผู้ช่วยอัจฉริยะก็ยังพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหมือนเดิม
“นี่คือผู้ช่วยอัจฉริยะ 9527 หากต้องการ โปรดแลกเปลี่ยนผ่านคะแนนเต๋า”
ดูท่าจะไม่ยอมรับชื่อเล่นใหม่นี้ซะแล้ว
เสี่ยวเฉินทำหน้าเซ็งก่อนจะพูดต่อ
“งั้นข้าว่าขอของกินสักหน่อยสิ บานจ้วน!”
“หากต้องการ โปรดแลกเปลี่ยนผ่านคะแนนเต๋า”
ท่าทางจะงกยิ่งกว่าคนหวงเส้นผมเสียอีก
เสี่ยวเฉินคิดอะไรขึ้นมาได้ก็ถามต่อ
“แล้วร่างแยกนี่มันต้องกินข้าวมั้ย?”
“ร่างแยกต้องการพลังงานเสริม โปรดแลกเปลี่ยนผ่านคะแนนเต๋า”
เสี่ยวเฉินถึงกับอึ้ง… ถ้าไม่รีบหาทางอะไรสักอย่าง ร่างแยกอมตะของตัวเองนี่แหละ ที่อาจอดตายก่อนใครเพื่อน
แต่แค่ตัวเองยังเลี้ยงแทบไม่รอด แล้วจะเอาอะไรไปเลี้ยงร่างแยกอีกล่ะเนี่ย…
เสี่ยวเฉินนอนพลิกไปพลิกมาบนเตียงไม้เก่าๆ หัวหมุนไปหมด คิดไม่ตกว่าจะหาอะไรมาประทังชีวิตดี
สุดท้ายได้แต่ถอนหายใจแล้วพูดว่า
“บานจ้วน เอาร่างแยกไปเก็บในพื้นที่ส่วนตัวของระบบเต๋าซะ จะได้ไม่ต้องเห็นแล้วเครียด”
แสงสีขาววาบขึ้น ร่างแยกก็หายวับไปจากกระท่อม
แสงสีขาวห่อหุ้มร่างแยก ก่อนที่ร่างแยกจะหายวับไปจากกระท่อมหญ้าคา
เสี่ยวเฉินเปิดระบบแลกเปลี่ยนขึ้นมาดู รายการของมากมายละลานตา สว่างวาบจนตาเป็นประกาย
แต่พอมองดูคะแนนเต๋าติดลบสองของตัวเอง แล้วหันไปดูราคาของแต่ละอย่างที่เริ่มต้นหลักหมื่นหลักแสน กับตัวเลขศูนย์เรียงยาวจนลายตา เสี่ยวเฉินถึงกับหมดแรง หัวใจเย็นเฉียบเหมือนตกจากสวรรค์ร่วงลงขุมนรก
แต่ก็ยังพอมีหวังอยู่บ้าง เสี่ยวเฉินรีบปลุกขวัญตัวเองขึ้นมา ก่อนกดดูรายการภารกิจ พบภารกิจระดับหนึ่งดาวที่ขึ้นว่า “ง่ายสุดๆ”
เป้าหมาย: เดินทางไปยังดาราจักร B127 เพื่อยุติการกดขี่และทำลายล้างเผ่าพันธุ์พื้นเมืองจากอารยธรรมขั้นสอง
เงื่อนไขสำเร็จ: ให้เผ่าพันธุ์พื้นเมืองสามารถดำรงอยู่ได้อย่างอิสระ
รางวัล: คะแนนเต๋า 5 คะแนน
ถึงจะดูน้อยนิด แต่ยังไงซะ “ขาแมลงวันก็ยังมีเนื้อ” เสี่ยวเฉินคิดได้แบบนั้นเลยรีบเช็กดูอัตราแลกเปลี่ยน แล้วก็พบว่าแค่คะแนนเต๋า 1 คะแนนก็แลกเป็นพลังงานก้อนสำหรับร่างแยกได้ถึง 10 ตัน!
แถมระดับความยากของภารกิจก็ยังบอกว่า ง่ายมาก อีกด้วย
เสี่ยวเฉินคิดในใจว่า ถ้ามีเคล็ดวิชาแล้วก็ไม่น่ามีอะไรต้องกลัวอีก
ตอนนี้ในหัวเสี่ยวเฉินมีแต่คำว่า “คะแนนเต๋า”
จะรออะไรเล่า… “วันนี้แหละ ลุยเลย!”
